ન જેલ ન ફાંસી... મહાભારત કાળ અને ગરૂડ પુરાણમાં રેપિસ્ટને અપાતી આવી ભયંકર સજા, મોત બાદ નહોતો મળતો મોક્ષ

નવી દિલ્હીઃ કોલકાતાની આરજી કાર મેડિકલ કોલેજ અને હોસ્પિટલના તાલીમાર્થી ડોક્ટર સાથે બળાત્કાર અને હત્યાના મામલાને લઈને લોકોમાં ગુસ્સો છે. આ દરમિયાન મહારાષ્ટ્રના બદલાપુરથી નાની સ્કૂલની છોકરીઓના યૌન શોષણનો કિસ્સો પ્રકાશમાં આવ્યો હતો. રોષે ભરાયેલા લોકો આ મામલાના ગુનેગારોને દરિંદા ગણાવીને ફાંસીની સજા માગી રહ્યા છે. આવી સ્થિતિમાં એ જાણવું પણ જરૂરી છે કે પૌરાણિક આધાર પર આ અપરાધને કેટલું મોટું પાપ માનવામાં આવે છે અને તેના માટે કેવા પ્રકારની સજા નક્કી કરવામાં આવી હતી.

સભ્ય સમાજમાં બળાત્કાર માટે કોઈ સ્થાન નથી
બળાત્કાર અને બળાત્કાર જેવા કૃત્યો કોઈપણ સંસ્કારી સમાજમાં બિલકુલ સ્વીકારી શકાય નહીં. સંસ્કૃતિ અને મૂલ્યોના દેશ ભારતમાં બળાત્કાર, યૌનાચાર અને વ્યભિચારને એવા ભયંકર પાપ ગણવામાં આવે છે કે તેના માટે કોઈ પ્રકારનું પ્રાયશ્ચિત અપાયું નથી. ઘણા પુરાણોમાં આકરી સજા ભોગવવા છતાં આ પાપમાંથી ક્યારેય મુક્તિ ન મળવાનો ઉલ્લેખ છે. ગરુડ પુરાણ, નારદ પુરાણ, બ્રહ્મવૈવર્ત પુરાણમાં બળાત્કારને હત્યા અને અન્ય પાપો કરતાં વધુ ખરાબ કૃત્ય તરીકે વ્યાખ્યાયિત કરવામાં આવ્યો છે અને તે બધામાં તેની સજા તદ્દન ભયંકર તરીકે સમજાવવામાં આવી છે.

ગરુડ પુરાણમાં બળાત્કારની સજા
ગરુડ પુરાણમાં બળાત્કારને ઘોર પાપ માનવામાં આવે છે. આ પાપ કરનારાઓને માત્ર શારીરિક જ નહીં પણ માનસિક અને આત્મિક પીડાનો પણ સામનો કરવો પડે છે. દુષ્કર્મના પાપમાંથી, કઠોર તપસ્યાથી પણ મુક્તિ મેળવવાનો કોઈ માર્ગ નથી.

ગરૂડ પુરાણમાં રેપિસ્ટને સજા માટે એક શ્લોક આપવામાં આવ્યો છે. એ વાંચશો તો તમે હચમચી જશો. એમાં ઉલ્લેખ છે કે પાપીને પૃથ્વી પર તો સજા મળે છે પણ નરકમાં પણ સજા ભોગવવી પડે છે. 

ताम्रायसि स्त्रीरूपेण संसक्तो यस्य पापवान्।
नरके पच्यते घोरे यावच्चन्द्रदिवाकरौ॥

'બળાત્કારી માટે સજા ખૂબજ આકરી છે. બળાત્કારીને ગરમ લોખંડની સ્ત્રીની પ્રતિમા સાથે આલિંગન કરાવવામાં આવે. એના શરીરમાંથી નીકળેલી આત્માને ત્યાં સુધી શાંતિ ન મળે જ્યાં સુધી સૂર્ય અને ચંદ્રનું અસ્તિત્વ છે. આ શ્વોકનો આશય એવો છે દુષ્કર્મીને એવો દંડ મળે કે મૃત્યુદંડ પણ ઓછો પડે.....

મહાભારતમાં યૌન સંબંધ માટે સજા
મહાભારતમાં પણ વ્યભિચાર (અવિવાહિત સંબંધ અથવા અનૈતિક શારીરિક સંબંધો)ને ગંભીર પાપ ગણવામાં આવ્યું છે અને તેના માટે આકરી સજા પણ આપવામાં આવી છે. આ મહાકાવ્યમાં ધાર્મિક અને સામાજિક નિયમોનું પાલન કરવાનું મહત્વ વારંવાર જણાવવામાં આવ્યું છે અને કહેવામાં આવ્યું છે કે દુષ્ટ વ્યક્તિને સમાજમાં કોઈ સ્થાન ન મળવું જોઈએ. મહાભારતના શાંતિ પર્વમાં વ્યભિચાર અને અન્ય પાપો માટે આપવામાં આવતી સજાનો ઉલ્લેખ છે. તે કહે છે કે જે વ્યક્તિ વ્યભિચાર કરે છે તેને સામાજિક અને ધાર્મિક દૃષ્ટિકોણથી ગંભીર પરિણામોનો સામનો કરવો પડે છે.

न चावमन्येत कदाचिदर्थान् धर्मार्थान् कामान् न हरेन मूढः।
धर्मेण यस्यैव सपत्नमिच्छेद्व्यभिचारिणं तं निहन्याच्च राज्ञः॥ (महाभारत, शांति पर्व)

અર્થઃ 'વ્યક્તિએ ક્યારેય ધર્મ, પૈસા અને કામનું અપમાન ન કરવું જોઈએ. જે મૂર્ખ વ્યક્તિ ધર્મની વિરુદ્ધ કામ કરે છે અને વ્યભિચાર કરે છે તેને રાજાએ સજા કરવી જોઈએ.

મહાભારતમાં કહેવાયું છે કે વ્યભિચારીઓને સજા કરવી એ રાજાનું કર્તવ્ય છે, જેથી સમાજમાં નૈતિકતા અને સચ્ચાઈ જળવાઈ રહે. આવા ગુનાઓ માટે માત્ર સાંસારિક સજા જ નહીં પણ આત્મિક સજા અને કઠોર ત્રાસનો ઉલ્લેખ છે. મહાભારત કહે છે કે વ્યભિચાર સામાજિક અને કૌટુંબિક માળખાને ખૂબ નુકસાન પહોંચાડે છે, તે દેશના સૌથી નાના એકમ, કુટુંબને તોડી નાખે છે. આવા ગુનેગારને સમાજમાં કલંકિત જીવન જીવવું પડે છે.

શિવપુરાણમાં બળાત્કાર અને વ્યભિચારની સજા
શિવપુરાણમાં પણ વ્યભિચાર (અવિવાહિત અથવા અનૈતિક સંબંધો)ને ગંભીર પાપોમાંનું એક ગણવામાં આવ્યું છે અને તેના માટે કઠોર સજાનું વર્ણન છે. વ્યભિચાર માટે શિવ પુરાણમાં એક મહત્વપૂર્ણ શ્લોકનો ઉલ્લેખ આ પ્રમાણે છે:

यो हि धर्मं परित्यज्य भजते व्यभिचारिणीम्।
स नरः पतितो लोके नरके च विना किल्बिषम्॥

અર્થઃ 'જે વ્યક્તિ ધર્મનો ત્યાગ કરીને વ્યભિચારી સ્ત્રીનો સંગ કરે છે, તે આ જગતમાં અધોગતિ પામે છે અને તે સ્ત્રી પણ નરકનો ભાગ બની જાય છે. વ્યભિચાર કરનારને જે પહેલી સજા મળે છે તે બદનામી છે. બીજી સજા સામાજિક અધોગતિ અને બહિષ્કારની છે, ત્રીજી સજા મૃત્યુ છે અને ચોથી સજા નરકની કઠોર યાતનાઓ છે.

શિવ પુરાણ, ગરુડ પુરાણ અને અન્ય ઘણા શાસ્ત્રોમાં નરકમાં વ્યભિચાર કરનાર વ્યક્તિને જે સજાઓ અને શિક્ષાઓનો સામનો કરવો પડે છે તેનો ઉલ્લેખ છે તે ખૂબ જ વિકરાળ છે.

ગરમ લોખંડની મૂર્તિને આલિંગન કરાવવું : વ્યભિચારના પાપીને સ્ત્રી કે પુરુષની ગરમ લોખંડની પ્રતિમાને આલિંગન કરવવામાં આવે છે. આ ખૂબ જ પીડાદાયક સજા છે. પાપીને એવી પીડા સહન કરવી પડે છે કે તેણે પીડિતાને આપેલી જલનનો ખુદ અનુભવ થઈ જાય છે.

ગરમ તેલની કઢાઈમાં ફેંકવો : ગરુડ પુરાણ અનુસાર વ્યભિચારી વ્યક્તિને મૃત્યુ પછી નરકમાં લઈ જવામાં આવે છે અને તેને ગરમ તેલની કઢાઈમાં ફેંકી દેવામાં આવે છે. તે આ તેલમાં સતત બળે છે, જેના કારણે તેના આત્માને ભારે પીડા થાય છે.

ગરમ લોખંડના પલંગ પર સૂવડાવવો : વ્યભિચાર કરનારને નરકમાં ગરમ ​​લોખંડના પલંગ પર સૂવા માટે મજબૂર કરાય છે. આ પલંગ એટલો ગરમ હોય છે કે વ્યક્તિનો આત્મા અસહ્ય પીડા અનુભવે છે.

દંડકારણ્ય (કાંટાવાળા જંગલ) માં દોડાવવું: પાપીને કાંટાવાળા જંગલમાંથી પસાર થવું પડે છે, જ્યાં કાંટા તેના શરીરમાં ખૂપી જાય છે અને તેને ખૂબ જ પીડા આપે છે.

નરકમાં પાછળ ઝેરી જીવો છોડવા : વ્યભિચારી વ્યક્તિના આત્માને નરકમાં કૃમિ, સાપ અને અન્ય ઝેરી જીવો દ્વારા પીછો કરીને સજા કરવામાં આવે છે. આ પીડા ખૂબ પીડાદાયક છે.

ગરમ ધાતુ પીવડાવવી  : ગરુડ પુરાણમાં કહેવાયું છે કે જે વ્યક્તિ વ્યભિચાર કરે છે તેને નરકમાં ગરમ ​​ધાતુ (ગરમ પીગળેલી ધાતુ) પીવડાવવામાં આવે છે, જેનાથી તેના આત્માને અસહ્ય બળતરા અને પીડા થાય છે.

બળાત્કાર માટે સજા
નારદ પુરાણમાં બળાત્કારીને સજા
નારદ પુરાણ અનુસાર, દુષ્કર્મ કરનાર વ્યક્તિને યમરાજના દરબારમાં રજૂ કરવામાં આવે છે, જ્યાં તેના પાપોનો હિસાબ આપવામાં આવે છે. આ ગુના માટે તેને ભયંકર નરકમાં મોકલવામાં આવે છે, જ્યાં તેને અસહ્ય પીડા અને ત્રાસ આપવામાં આવે છે.

નરકમાં કઠોર યાતનાઓ : દુષ્કર્મ કરનારને સૌથી ભયંકર નરકમાં મોકલવામાં આવે છે, જ્યાં તેને આવી યાતનાઓનો સામનો કરવો પડે છે જે તેના આત્માને લાંબા સમય સુધી ત્રાસ આપે છે.

પુનર્જન્મમાં કઠીન જીવનઃ  નારદ પુરાણમાં પણ ઉલ્લેખ છે કે કુકર્મના પાપને કારણે વ્યક્તિને આગલા જન્મમાં ખૂબ જ કપરી પરિસ્થિતિમાં જીવવું પડે છે. તેનું જીવન દુ:ખ અને વેદનાથી ભરેલું હોય છે.

સામાજિક અપમાન: આ પાપને કારણે વ્યક્તિને સમાજમાં અપમાન અને તિરસ્કારનો ભોગ બનવું પડે છે. સમાજમાં તેને પોતાના કાર્યો માટે ક્યારેય માફી મળતી નથી અને તે હંમેશા સમાજના ગુસ્સાનો શિકાર બને છે. નારદ પુરાણમાં એવું પણ કહેવામાં આવ્યું છે કે જે વ્યક્તિ બળાત્કાર જેવો જઘન્ય ગુનો કરે છે તેના માટે ભગવાનના આશીર્વાદ મેળવવું અત્યંત મુશ્કેલ બની જાય છે. પ્રાયશ્ચિત તરીકે, તેણે સખત તપસ્યા કરવી પડશે અને સાચા હૃદયથી પસ્તાવો કરવો પડે છે, પરંતુ તેમ છતાં તેનું પાપ એટલું મોટું છે કે તેણે પુનર્જન્મ સુધી તેની ખરાબ અસરો ભોગવવી પડે છે.